Eski zamanlarda bir hükümdar, saraya gelen yolun üzerine kocaman bir kaya koydurur ve kendisi de pencereye oturup, “Bakalım neler olacak?” diye seyreder.
Ülkenin tüccarları, kervancıları, saray görevlileri birer birer kayanın etrafından dolaşıp saraya girerler. Hiçbirinin aklına, taşı yolun kenarına atıp, insanlara iyilik yapmak gelmez…
Pek çoğu da; “Halkından bu kadar vergi alıyor, ama yolları temiz tutamıyor.” diye hükümdarı yüksek sesle eleştirir…
Birgün, sırtındaki küfe ile saraya meyve ve sebze getirmekte olan iyiliksever bir köylü çıkagelir.
Kayanın yanına gelince, şöyle düşünür;
“Biri takılıp yere düşmeden, zarar görmeden şu kayayı yolun kenarına atayım…”
Sırtındaki küfeyi yere indirir ve iki eli ile kayaya sarılır ve ıkına sıkına itmeye başlar.
Sonunda kan ter içinde kalır, ama kayayı da yolun kenarına çeker. Tam küfesini yeniden sırtına almak üzereyken, bir de ne görsün! Bir sandık!
Meğer hükümdar, insanları denemek için kayayı oraya koymuş ve altına bir sandık dolusu altın gizlemiş!
İyi ahlaklı köylü sandığı açar, içi altınla doludur. Bir de hükümdarın notu vardır:
“Bu altınlar, kayayı yoldan çeken kişiye aittir. İyilik eden, iyilik bulur!”
Yoldaki Taş Masalını sesli dinlemek için Aşağıdaki yürüt butonuna Tıklayınız.
Sesli Masal dinle : https://www.masaldinle.org/dinle/Yoldaki_tas.mp3
