İbiş ile Memiş Ormanda Masalı
Bir zamanlar İbiş ve Memiş adında iki kafadar vardı. İbiş ile Memiş sık sık ormana giderlerdi. Çünkü orman çok eğlenceli olurdu. Bütün hayvanlar İbiş ile Memiş’in dostuydu. Tavşanlar, geyikler , kuşlar onları çok sever, dört gözle beklerlerdi. O gün de İbiş ile Memiş’i görünce çok sevindiler. Hep birlikte halka olup dans ettiler. Sonra oyun oynadılar. Sıra şarkıya gelmişti ki bir gürültüdür koptu.
Zürafa koşup tepenin ardına baktı. İbiş ile Memiş’e işaret ederek gelmelerini istedi. İbiş ile Memiş merakla baktılar. Bir de ne görsünler? Bir sürü atlı adam ormana doğru geliyordu. Hepsinin elinde tüfek vardı. İbiş ile Memiş durumu hemen anladı. Bu adamlar avcıydı.
Zavallı hayvanlar avcıları görünce çok korktular. Bir o yana bir bu yana kaçmaya başladılar. Ama tavşancığın biri kaçarken yaralandı. İbiş ile Memiş çok üzüldüler. Bir şeyler yapmaları gerekiyordu.
İbiş “Buldum! Gidip orman bekçisine haber verelim” dedi. Orman bekçisi şişman, bıyıklı, sevimli bir adamdı. Avcıların geldiğini duyunca çok kızdı. “İyi ki haber verdiniz çocuklar! Çünkü bu ormanda avlanmak yasaktır. Haydi gidelim” dedi.
İbiş ile Memiş, bir de bekçi jipe atlayıp yola çıktılar. Ormana girdiklerinde avcılar hâlâ ateş ediyorlardı. Bekçi düdüğünü öttürünce hepsi ateşi kesti.
Suçüstü yakalanmışlardı. Bekçi onları götürürken bütün hayvanlar birer birer ortaya çıktı. İbiş ile Memiş’in çevresini sardılar.
Nihayet şarkılarını söyleyebildiler:
Biz ormanı çok severiz.
Dostuz hepimiz. Geçiniriz.
Zıplar, oynar , dans ederiz.
Düşmanları yeneriz.
Lay, lay, lay..
